Nazwa Cuprum pochodzi od Cypru, gdzie już około 1500 lat p.n.e. eksploatowano znaczne ilości miedzi. Tamtejsze złoża odkryto i zaczęto je eksploatować ok. 1500 p.n.e., a miedź nazywano wówczas metalem cypryjskim. Starożytni Rzymianie nazywali ją z kolei aes cyprium. Dopiero później zostawiono jej dzisiejsze nazewnictwo.
Miedź po raz pierwszy została wykorzystana przez człowieka już w epoce kamienia. 7 tys. lat p.n.e. starożytni Egipcjanie poznali zalety tego surowca. Na początku wydobywali ją ze złóż na Pustyni Arabskiej, następnie importowali z terenu Azji Mniejszej i Cypru. Wykonywali z nich m.in. bardzo wartościowe pod względem artystycznym miedziane naczynia.
Również starożytni mieszkańcy Azji Mniejszej i Europy nauczyli się wytapiać miedź i odlewać z niej przedmioty użytkowe i ozdobne. To z terenu Mezopotamii pochodzi najstarszy zachowany miedziany odlew, datowany na ok. 3200 p.n.e. Przedstawia on żabę, która prawdopodobnie służyła jako podstawa świecznika. Także Sumerowie zasłynęli z produkcji wysokiej klasy miedzianych dzieł sztuki, wykorzystywano je jako wyposażenie świątyń.
W Europie średniowiecznej górnictwo miedzi zaczęło się stosunkowo wcześnie (922 rok w Saksonii). W związku z rozwojem technik militarnych i wojnami, w Europie wystąpiło duże zapotrzebowanie na metale kolorowe, głównie na miedź i cynę, dzięki temu zwiększyła się także produkcja tych metali. W późniejszych czasach popyt stał się jeszcze większy, głównie za sprawą rozwoju przemysłu elektrotechnicznego.
Miedź to metal najwcześniej poznany przez człowieka. Jego odkrycie w ogromnym stopniu przyczyniło się do rozwoju wielu cywilizacji. Warto pamiętać o jego początkach.
